Ontslag of scheiding; wederzijdse afhankelijkheid?
Afgelopen week sprak ik met een client over afhankelijkheid. Ze zei dat ze de ander nodig had om zich gewaardeerd te voelen. Dit artikel van Remko van Broekhoven ( School of Life) licht deze afhankelijk goed toe. We denken dat we de ander nodig hebben om gelukkig te zijn in onze relaties zowel werk als privé. We creëren hiermee echter een wederzijdse afhankelijkheid. We begrijpen dan ook niet waarom we afgewezen worden; Ontslag of scheiding!
Het interessante is dat eigenlijk jijzelf die ander nodig hebt, in de gedachte dat zij er voor jou moeten zijn, of dat je zonder hen niet gelukkig kunt worden. Om controle te krijgen over dit tamelijk angstaanjagende gevoel, probeer je de ander tot een vergelijkbaar gevoel te krijgen jegens jou. Je maakt die ander van jou afhankelijk, en je waant je uiteindelijk afhankelijk van elkaar.
Maar wat een succes lijkt, is een illusie. Want ook als de “verovering” voltooid is, maken zij je niet gelukkig. Naarmate er meer als wederzijdse afhankelijkheid wordt gevoeld, ontneemt dit het zicht aan het vermogen van twee mensen om bij te dragen aan elkaars welzijn. Niet omdat het moet en je niet zonder die ander kan, maar omdat het voor jullie allebei werkt.
Net zozeer als we andere mensen nodig menen te hebben om gelukkig te zijn, behoeven we bepaalde gedachten. Het verschil mag zijn dat we die gedachten niet van ons afhankelijk kunnen maken, de overeenkomst is dat wij op onze beurt wel degelijk gedachten nodig hebben. Ze bieden overzicht, ordening en controle, of op z’n minst de schijn ervan. In die zin is het niet meer dan logisch dat mensen denken en dat ze hun denken systematiseren in theorieën en ideologieën.
Het probleem ontstaat waar we bepaalde gedachten te erg nodig gaan hebben, en we ons er afhankelijk van maken. Dat gebeurt bijvoorbeeld wanneer je door iemand wordt afgewezen en je eerst en vooral die gedachte aanneemt die je geruststelt en troost biedt, bijvoorbeeld dat hij of zij er niks van begrijpt of zelfs een slecht mens is. Dit kan waar of onwaar zijn. Voorop staat echter niet de waarheid, maar de behoefte die je voelt om het te geloven.
Bron: Remko van Broekhoven