Vragen stellen = Verbinden

Vragen stellen zit in mijn bloed. Ik ben nieuwsgierig en vraag naar verhouding, verbinding  en context. Ook al hou ik mijn mond deze vragen spelen zich constant af in mijn hoofd.
Nu las ik in de Correspondent dat Hoogleraar Martin Walton het “verhoudingskunde” noemt. Mooi gezegd!
Hoe verhouden mensen zich tot de dingen die hen overkomen? Hoe verhouden ze zich tot de rollen die ze spelen/ werk/ privé? Of de rollen die ze niet meer kunnen spelen door ziekte, demotie, ontslag of burn-out. Hoe verhouden ze zich tot die ervaring van verlies? Mijn ervaring met deze verhoudingskunde is

dat de klant geleidelijk antwoorden vindt op zijn eigen vraagstuk. En dat is precies de bedoeling van de coaching. Daarnaast nog adviezen hoe het geleerde in de prakrijk te brengen en voilà de klant kan verder en geeft weer meer betekenis aan zijn werk en leven.
Het valt mij, als vragensteller, juist op dat mensen meer praten dan vragen stellen. Je verhouden en je daarmee verbinden is vragen stellen en de dialoog gebruiken zodat we de ander leren begrijpen. Je zult zien dat je veel leert en dat het gesprek energie geeft.