Zijn we teleurgesteld in de ander dan kunnen we ons afvragen of de verwachting van de ander niet gebaseerd was op een aanname.
Een aanname is een projectie van onze eigen normen en waarden en behoeftes. Een ander heeft geen idee dat wij deze verwachting hebben. Een afspraak maken vraagt dus om een dialoog, een passende ruil en afstemming hierover.

Wanneer we met externe klanten te maken hebben doen we dit vaak wel. Dan zijn we expliciet, voeren en dialoog en stemmen af. Maar juist met onze collega's en partners geldt deze regel nog meer. We neigen naar verkoop/bewijzen vanuit onszelf. We neigen naar een monoloog over wie wij zijn en wat wij kunnen. Maar door af te stemmen of dit is wat de ander  wil horen en welke specifieke zaken voor hem/haar belangrijk zijn, creëren we in plaats van een monoloog een dialoog en voorkomen hiermee een gesprek vanuit aannames.

Onze aannames zorgen ervoor dat we onze eigen rem zijn. We groeien daardoor niet in onze persoonlijke effectiviteit. Voorbeelden van aannames:

1. Mijn eigenwaarde is gebaseerd op wat anderen van mij denken.

2. Ik laat me leiden door mijn angsten en negatieve ervaringen uit het verleden.

3. Mijn toekomst wordt bepaald door het lot of door de kosmos. Ik wacht af.

4. Mijn problemen in mijn leven zijn ontstaan door anderen en zaken waar ik geen invloed op heb.

5. Ik hou van perfectie en mijn doel is om perfect te leven.

6. Als ik dit maar doe.... dan word ik gezien of gehoord en word ik gewaardeerd.