We gaan de ander weer ontdekken als iemand waar we niet alleen iets mee moeten, maar ook kunnen.

Vertrouwen en verantwoordelijkheid gaan hand in hand. Na twee decennia nadruk op ‘ik’, succes, selfies, efficiëntie en het bijbehorende ongeduld, neemt de behoefte aan het zelfoverstijgende toe. Voel ik nog binding met anderen, met een idee? Durf ik te vertrouwen op wat de ander zegt en doet? Vind ik het prettig wanneer mensen mij vertrouwen?

De grootste revolutie vindt niet plaats in technologie maar in onze mindset: we hebben het andere in de anderen nodig om vooruit te komen. Gelijkgestemden zoeken elkaar op en gaan een flexibele verbintenis aan. Ieder jaar geven we voorbeelden, en ze blijven komen, of het nu Uit De Grond is, PickThisUp, of het nieuwe GEEF Café. In het najaar startte Heel Nederland Deelt, een overkoepelend platform voor iedereen die iets wil delen. 400.000 Nederlanders dwongen voor het eerst een referendum af, over het associatieverdrag tussen de EU en de Oekraïne. Ze willen dat het proces verandert – en willen die verandering gezamenlijk op weg helpen. Op de klimaatconferentie in Parijs durfden de bijeenkomende landen voor het eerst een doelstelling over de opwarming van de aarde te formuleren. Alleen gezamenlijk krijgen we grip op wat gezamenlijke problemen zijn. Samengrip zoekt naar nieuwe ‘wij’vormen, zonder er direct een ‘zij’ aan te koppelen. Nu ik de bouwsteen van de samenleving ben, wat is mijn bouwende vermogen? Dat is de vraag die bij deze tijd hoort. We willen gehoord worden, gezien worden en ons een deel voelen van iets gezamenlijks. Wat is mijn betekenis en welke verbinding zoek ik, waaraan kan ik mijn steentje bijdragen? Er gloort begrip voor het andere, de ander. Omdat we inzien dat ons ik niets betekent zonder de ander. Alleen samen krijgen we grip op onze nieuwe wereld. En bouwen we aan onderling vertrouwen.